Alee Denham is een Australische fietsfanaat die de hele wereld ontdekt op zijn KOGA Signature WorldTraveller. Vanuit zijn diepgewortelde liefde voor trekking-fietsen startte hij met een blog die langzaam uitgroeide tot één van de meest gerespecteerde fiets- en reisblogs ter wereld.

Op CyclingAbout.com volg je zijn avonturen, kun je terecht voor allerlei relevante ontwikkelingen in de fietswereld en vind je constante updates over nieuwe toffe producten. Gelukkig legt Alee al zijn (off-road) ervaringen vast in video’s die je kunt checken op zijn blog of YouTubekanaal.

Deze aflevering gaat over de onder andere de Forbidden Roads in Colombië (1491,6 km).

Over de video

Met slechts een paar honderd kilometers te gaan, kon ik het niet laten om me nog één keer te laten verdwalen in de bergen. Ik wist dat deze rit moeilijk zou worden, maar het blijkt dat ik veel meer kon dan dat ik dacht.

Tijdens mijn weg naar boven, volg ik een weg dat er meer uitziet als een rivier die stroomafwaarts gaat. Ik versla de stroming en blijf trappen. Gelukkig heb ik twee wielen en kan ik blijven rijden in plaats van afstappen en te voet verder gaan. De reden dat ik met een fiets op reis ben is dan ook niet zo moeilijk om te bedenken. Ik ben snel, wendbaar en kan optimaal genieten van het open landschap waarin ik mij bevindt.

Tijdens mijn rit rijd ik over één van de meest iconische stukken van de Trans Equador. Het is een ‘brug’ dat eigenlijk als kanaal dient. Een fantastisch stukje tijdens mijn reis. Maar daar waar het lekker makkelijk fietsen over de brug was, werd het later toch wel wat moeilijker. Het wegdek is per definitie niet heel erg moeilijk, maar de relatief grote losliggende rotsen maken het moeilijk om te snelheid te behouden.

Catacachi-caypas ecological reserve

In het Catacachi-caypas ecological reserve – een national park – is het terrein me toch net te moeilijk om doorheen te rijden. Het gras is bijna even hoog als mijn fiets en rijden is helaas onmogelijk hier. Als ik mijn reis overnieuw zou mogen doen, zou ik dit noordelijke deel ook zeker overslaan. Het percentage van dit hoge gras is veel te hoog en al het werk is het het helaas niet waard.

De avond valt en ik besef me dat ik een probleem heb. Ten eerste ben ik nog aan het lopen in een greppel en kan ik mijn tent hier niet opzetten. Ten tweede besef ik me dat ik geen eten meer heb. Ik heb altijd één extra dag aan eten bij me, maar die extra dag… die was gisteren. Ten derde heb ik geen water én heb ik nog geen rivier gezien in de afgelopen 4 tot 5uur. Tijdens het verder lopen in het duister is het toch tijd om kamp op te zetten. Alleen is een vlakke ondergrond hier nog niet heel gemakkelijk te vinden. Gelukkig vind ik tijdens mijn zoektocht een klein beekje met water! En toen ik eenmaal mijn tent had opgezet en ging kijken wat ik nog over had aan eten, is er toch nog een soort van maaltijd uitgekomen.

El Angel Ecological Reserve

Zoals ik al had verwacht kom ik de volgende dagen weer fantastische dingen tegen. Het uitzicht blijft me verbazen en er is overal wel iets unieks te zien. Het lijkt wel een volledig nieuwe wereld waar ik me in bevind. Er zijn planten die ik nog nooit eerder in mijn leven heb gezien in de wereld.

Colombia

Uiteindelijk is mijn missie geslaagd. Ik ben in Colombia! Het eerste wat me opvalt is dat ik erg veel wordt aangestaard. Dat kan om een aantal redenen zijn. De eerste is omdat ik redelijk lang ben voor hun begrippen, de tweede is dat ik misschien wel viezigheid op mijn gezicht heb en de derde reden is dat ze me van een kilometer afstand al kunnen ruiken… ik heb namelijk al in geen drie dagen kunnen douchen.

Ik vervolg mijn route naar de Death Road van Colombia. Ik hoorde dat het een ruwe weg is, maar tevens prachtig en de moeite waard om rijden. Ik zal er zelf achter moeten komen. Er zijn namelijk erg weinig plekken waar je kan kamperen in Colombia, dus besloot ik een wandelpad op te gaan en zette daar mijn tent op. Geen probleem dacht ik… totdat twee mannen in uniform mij om 5.30uur wekte en me vertelde dat dit wandelpad van de militaire basis is. Oeps. Tijd om te gaan dus! Als je de video bekijkt en je ziet met welk beeld ik wakker wordt de volgende dag, zal je begrijpen wat ik bedoel.

Een tijd later ben ik er dan toch. Welkom op Death Road! Een bergweg vol met losliggende stenen en haarspeldbochten. Volgens de statistieken is het dé gevaarlijkste weg van het land. Al met al valt het uiteindelijk wel mee met het wegdek. Het is goed ingereden en aan de zijkant van de weg zijn vangrails aanwezig, voor het geval als het dan toch mis gaat.

Ik ben met Mika uit Frankrijk aan het fietsen, hij was aan het backpacken in Colombia, maar besloot uiteindelijk om met de fiets – die hij voor slechts 50 dollar heeft gekocht – te gaan reizen. Dit is hét bewijs dat het niet nodig is om een zeer luxe fiets, zoals ik heb, aan te schaffen. Het verschil is wel dat hij vijf weken onderweg is en ik twee jaar. Maar het gaat niet om het geld. Mika heeft namelijk voor zijn (in totaal besteed) bedrag van 75 dollar dezelfde reiservaring als dat ik heb op een fiets van duizenden dollar. Misschien ook wel iets voor jou om op reis te gaan met de fiets?

Lees ook het vorige artikel: The Americas - Aflevering 11

Benieuwd naar andere verhalen van Alee Denham?

• Alee in Japan
• Alee in Australië